به بهانه سال نو میلادی

تولد حضرت مسیح و سال نو میلیادی به همه مسیحیان جهان و همه هموطنان عزیز مسیحی مبارک باد

اجازه بدهید در اینجا برای این که مقداری هم از آداب و رسوم مسیحیت و جشن های مسیحیان عزیز آگاه بشویم اشاره ای به چگونگی پیدایش درخت کریسمس داشته باشیم.

 از منابع رومی می دانیم که پیران و پاکان در این شب به  تپه ای رفته ، با لباس نو و مراسمی از آسمان می خواستند که آن «رهبربزرگ» را برای رستگاری آدمیان گسیل دارد و باور داشتند که نشانه زایش آن ناجی ، ستاره ایست که بالای کوهی – به نام کوه فیروزی- که دارای درخت بسیار زیبایی بوده است، پدیدار خواهد شد.

ظاهرا پس از مسیحی شدن رومیان، سیصد سال بعد از تولد عیسی مسیح، کلیسا جشن تولد مهر را به عنوان زادروز عیسی پذیرفت، زیرا، موقع تولد او دقیقا معلوم نبود. ازین روست که تا امروز بابانوئل با لباس و کلاه موبدان ظاهر می شود و درخت سرو و ستاره بالای آن هم یادگار مهری هاست.

همچنین گفته میشود وقتی میتراییسم از تمدن ایران باستان در جهان گسترش یافت،در روم وبسیاری از کشورهای اروپایی ،روز 21 دسامبر ( 30 آذر )  به عنوان تولد میترا جشن گرفته میشد.ولی پس از قرن چهارم میلادی در پی اشتباهی که در محاسبه روز کبیسه رخ داد . این روز به 25 دسامبر انتقال یافت

کریسمس و درخت  در نزد مسیحیان

با فرا رسیدن روزهای پایانی سال ۲۰۰۳ میلادی، روزهای جشن کریسمس و آغاز سال نو نزدیک می شوند و مسیحیان جهان خودشان را برای این دو جشن بزرگ آماده می کنند. کریسمس سالروز تولد حضرت عیسی مسیح(ع) است که در سراسر جهان جشن گرفته می شود. اما پیشینه این جشن مربوط به حدود ۴۰۰۰ سال پیش است.

قبل از ظهور حضرت عیسی(ع) آغاز زمستان در گوشه و کنار جهان مانند ایتالیا، فرانسه، تبت، پاکستان، اتیوپی، انگلستان و بسیاری کشورهای دیگر جشن گرفته می شود. اما هیچ کدام از این جشن ها جشن های مذهبی نبودند.

 در سال های اول آمدن مسیحیت، عید مهم مسیحیان عید پاک به شمار می رفت و تولد حضرت عیسی(ع) جشن گرفته نمی شد. در قرن چهارم میلادی ( سال ۳۳۷ پس از میلاد مسیح) مقامات کلیسا تصمیم گرفتند روز تولد حضرت عیسی را نیز به عنوان یکی از اعیاد مسیحیت جشن بگیرند.

 با توجه به روایات مختلفی که در این زمینه وجود داشت، پاپ ژولیوس اول، روز بیست و پنجم دسامبر ( چهارم آذر) را به این مناسبت اعلام کرد. اگر چه این جشن هر ساله برگزار می شد، اما مسیحیت و به خصوص جشن تولد پیامبر مسیحیت، از سال های قرون وسطی تقریباً در سراسر دنیا پذیرفته شده و جشن گرفته می شود. البته آداب و رسوم و نحوه برگزاری این جشن در کشورهای مختلف متفاوت است.

 اما درخت کاج کریسمس را همه مردم دنیا می شناسند. پیش از اعلام کریسمس به عنوان جشن مسیحیان، استفاده از درخت کاج و البته دیگر درخت های همیشه سبز در جشن هایی که پیش از آن وجود داشت سمبل جاودانگی و عاملی برای دفع ناراحتی ها و ارواح خبیث به شمار می رفته است. اما استفاده از این درختان در سالیان اولیه برگزاری جشن های کریسمس ممنوع بود و مسیحیان فقط می توانستند با حضور در کلیسا این روز را جشن بگیرند.

 در اواسط قرن نوزدهم طرحی از خانواده سلطنتی انگلستان، ملکه ویکتوریا به همراه دیگر اعضای خانواده، در یکی از روزنامه های لندن به چاپ رسید که آنها را دور یک درخت کاج نشان می داد.

بدین ترتیب قانون منع استفاده از درختان کاج لغو شد و درخت کاج دوباره جایگاه خاص خود را در این جشن پیدا کرد. تزئینات درخت کریسمس نیز در اواخر قرن نوزدهم آغاز شد. اولین وسایل تزئینی برای  درخت کریسمس در آلمان ساخته شد و از آن پس در سراسر دنیا گسترش یافت. ریسه چراغ های رنگی درخت کریسمس نیز توسط توماس ادیسون در سال ۱۸۸۲ ساخته شد. در حال حاضر کریسمس به همراه عید پاک بزرگترین اعیاد مذهبی مسیحیان به شمار می روند.

منبع : روزنامه ایران آذر ۸۲

اندر حکایت وزارت علوم

سرپرست مرکز علمی ‌فرهنگی گردشگری دانشجویان ایران وابسته به جهاد دانشگاهی اعلام کرد: سه رشته گردشگری در مقطع کاردانی ناپیوسته از سوی کارشناس‌های این مرکز طراحی و موافقت‌های اولیه‌ی دانشگاه جامع علمی‌کاربرد‌ی با تاسیس این رشته‌ها انجام شده است.

سید علی اکبر‌هاشمی‌راد در گفت وگو با خبرنگار گردشگری ایسنا، افزود: رشته‌های امور خدمات گردشگری، بازاریابی توریسم و امور منابع گردشگری از سوی کارشناسان مرکز علمی‌فرهنگ گردشگری دانشجویان ایران وابسته به جهاد دانشگاهی در مقطع کاردانی ناپیوسته طراحی شده است.

وی اظهار کرد: دانشگاه جامع علمی‌کاربردی نیز با تاسیس این رشته‌ها موافقت اولیه را اعلام کرده که پس از مرحله‌ی دفاع تخصصی از این رشته‌ها و کسب موافقت نهایی این دانشگاه، اسامی‌ سه رشته‌ی گردشگری طراحی شده به دفترچه‌ی آزمون سراسری اضافه می‌شود.

من نمی دونم این وزارت علوم چه فکری کرده و از کجای خودش این همه رشته برای کشور تولید می کنه؟

ما تو کشورمون همیشه با معظلی مواجه بودیم به نام نبود فرهنگ استفاده

به طور مثال رشته خودم را مثال بزنم

ببینید من باستان شناسی خوندم اما آیا تو کشور ما نیازی به این رشته هست؟

باز هم می دونم داد خیلی ها در می آد که وای چرا رشته به این خوبی را ول کردی اما تو رو به خدا عشق و علاقه به یک رشته دانشگاهی که برای من نون و آب نمی شه

من می تونم هر سال تنها چند ماه برم حفاری تو یک محوطه باستانی؟

فکر می کنید چقدر درامد دارم اونوقت؟

حالا یک عده دانشجوی بیچاره و بدبخت را می خواهند بفرستند چند تا رشته جدید بخونن که مشخص نیست اصلا کجا قرار به اونها نیاز باشه؟

خیلی خوشحال می شم نظر شما هم را در این باره بدونم

یلدا

شب یلدا طولانی ترین شب سال مبارک باد

شب یلدا یا «شب چله» شب اول زمستان و درازترین شب سال است. و فردای آن با دمیدن خورشید، روزها بزرگ تر شده و تابش نور ایزدی افزونی می یابد. این بود که ایرانیان باستان، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می خواندند و برای آن جشن بزرگی بر پا می کردند.
این جشن در ماه پارسی «دی» قرار دارد که نام آفریننده در زمان قبل از زرتشتیان بوده است که بعدها او به نام آفریننده نور معروف شد،همان که در زبان انگلیسی "day"خوانده میشود.
یلدا و جشنهای مربوطه که در این شب برگزار می شود،یک سنت باستانی است.یلدا یک جشن آریایی است و پیروان میتراییسم آن را از هزاران سال پیش در ایران برگزار می کرده اند.یلدا روز تولد میترا یا مهر است.

این جشن به اندازه زمانی که مردم فصول را تعیین کردند کهن است.
نور،روز و روشنایی خورشید،نشانه هایی از آفریدگار بود در حالی که شب ،تاریکی و سرما نشانه هایی از اهریمن. مشاهده تغییرات مداوم شب و روز مردم را به این باور رسانده بود که شب و روز یا روشنایی و تاریکی در یک جنگ همیشگی به سر می برند.روزهای بلندتر روزهای پیروزی روشنایی بود درحالی که روزهای کوتاه تر نشانه ای از غلبه تاریکی.
برای در امان بودن از خطر اهریمن،در این شب همه دور هم جمع می شدند و با برافروختن آتش از خورشید طلب برکت می کردند.
آیین شب یلدا یا شب چله، خوردن آجیل مخصوص ، هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگون است که همه جنبه نمادی دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند. در این شب هم مثل جشن تیرگان، فال گرفتن از کتاب حافظ مرسوم است. حاضران با انتخاب و شکستن گردو از روی پوکی و یا پری آن، آینده گویی می کنند.

بر گرفته از کتابهای
" دیدی نو از آیینی کهن " نوشته دکتر فرهنگ مهر
"گاهشماری و جشنهای ایران باستان" نوشته هاشم رازی