بازهم مولانا

باده غمگینان خورند ما ز می خوشدل تریم

رو به محبوسان غم ده ساقیا افیون خویش

خون ما بر غم حرام و خون غم بر ما حلال

هر غمی کو گرد ما گردید شد در خون خویش

*********

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو

پیش من جر سخن شمع و شکر هیچ مگو

ای نشسته تو در این خانه پر نقش و خیال

خیز از این خانه برو رخت ببند هیچ مگو

*********

در غم ما روزها بیگاه شد

روزها با سوزها همراه شد

روزها گر رفت،گو رو باک نیست

تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست