حفاری ها در قدس

دانشجو که بودم زمانی یکی از اساتیدم که هنر دوره اسلامی را تدریس می کرد یک بار درباره  حفاری های رژیم صهیونیستی در اطراف مسجد قدس و این که این حفاری ها به منظور تغییر تاریخ و صد البته تغییر اذهان عمومی است صحب کرد.

این استاد ما انقدر ها هم مذهبی نبود اما دست که بگویم تنها به خاطر مذهب این حرفها را می زد بلکه واقعیت هایی را که دیده بود و از طریق سایت های مختلف توانسته بود اطلاعاتی را کسب کند حرف می زد.

حقیقت این است که چنین کارهایی را همواره در طول تاریخ حکومت های مختلف انجام داده اند.

زمانی مورخین درباری این کارها را انجام می دادند و آنچه را که شاهان دستور می دادند می نوشتند و حال هم باستان شناسان درباری در منطقه ای به نام  قدس.

شاید باور نکنید که هنوز اطلاعات زیادی از این حفاری ها منتشر نشده است. در اینجا سعی کردم در یک جستجو و تاجایی که فرصت دارم به این موضوع بپردازم. در صورتی که بازهم فرصت اجازه دهد سعی می کنم توصیفی بیشتر ازاین مکان مقدس که مور توجه بیشتر ادیان جهان است، ارائه دهم.

نگاهی به قدس و مسجد الاقصی

۱- منطقه حرم شریف که علاوه بر مسجدالاقصی و مسجد صخره با گنبد طلایی اش، صحن ها و ساختمان هایی را پیرامون خود دارد که مساحت آن مجموعاً به ۱۴ هکتار می رسد. این منطقه برفراز کوه موریا قرار دارد و دارای ۱۴ دروازه است، از جمله دروازه های اسباط، حطه، شرف الانبیاء، ناظر، قطانین، مطهره، سلسله، مغربیان،  طلایی و دروازه جدید. در این منطقه اطاق های متعدد، ۸ حلقه چاه در صحن مسجد صخره و ۱۷ چاه در حیاط مسجدالاقصی و جمعاً ۴ گلدسته قرار دارد.

۲- مسجد صخره: به دلیل نقشی که در واقعه اسرا و معراج پیامبر اکرم(ص) و نزول ایشان در این مسجد دارد، مورد توجه ویژه مسلمانان است. زیر گنبد طلایی این مسجد که نماد شهر قدس است و بسیاری آن را با گنبد مسجد الاقصی اشتباه می کنند، صخره ای وجود دارد که به همین دلیل این مسجد، صخره نام گرفته است. در بخش پایینی این صخره - که در سمت جنوبی قرار دارد- جای پای مبارک پیامبر اکرم(ص) دیده می شود که از همان جا سوار بر مرکب خود به آسمان معراج کردند. همچنین گفته می شود که محراب موجود در صحن این مسجد، مکان برگزاری نماز جماعت پیامبر اکرم(ص) با پیامبران و فرشتگان بوده است که در شب معراج برگزار شد. در کنار صخره مقام حضرت خضر(ع) قرار دارد.

اما صخره از همان آغاز میان زمین و آسمان معلق بود که نشانگر معجزه الهی است. البته برخی از مسلمانان از بیم سقوط آن دیواری در پائین آن احداث کرده اند. طول این صخره از شمال به جنوب ۵/۱۷ و عرض آن از شرق به غرب ۵/۱۳ مترو ارتفاعش یک تا دو متر است. صلیبیان در سال ۱۰۹۹ این مسجد را به کلیسا تبدیل کرده و مسلخی در آن احداث کردند، اما صلاح الدین ایوبی کلیسا و مسلخ را ویران ساخت. جلوه های معماری اسلامی در مسجد صخره کاملاً هویداست و همه مورخان متفق هستند که این مسجد از زیباترین بناها و آثار تاریخی است.

۲- مسجدالاقصی: در ضلع جنوبی منطقه حرم شریف قرار دارد و طول آن ۸۸ و عرض آن ۳۵ متر است و ۵۳ ستون مرمرین دارد. صلیبیان پس از اشغال قدس در سال ۱۰۹۹ میلادی بخشی از آن را به کلیسا تبدیل کردند که پس از آزادی مجدد قدس مسجدالاقصی تعمیر، محراب آن نوسازی و گنبد آن با مرمر پوشانده و یک منبر چوبین نیز در آن قرار داده شد.

۴- دیوار براق: دیوار بزرگی است به طول تقریباً ۵۶ و ارتفاع ۶۵ فوت که از سنگ های بزرگ بنا شده است. به دلیل ارتباط این دیوار با واقعه معراج پیامبر اکرم(ص) از مکه به بیت المقدس مورد تقدیس مسلمانان است. روایت شده که پیامبر اکرم(ص) اسب خود را در این محل بستند. این دیوار همان دیواری است که توسط یهودیان دیوار ندبه خوانده می شود و همه روزه محل اجرای مراسم مذهبی آنان است.

۵- دیوارهای قدس: دیوارهای متعددی که گرداگرد شهر تاریخی قدس- محدوده یک کیلومتری- احداث شده است قدمت ۴۰۰۰ ساله دارند. محیط دیوارهای کنونی ۵ مایل و ارتفاع آنها تقریباً ۴۰ فوت است و مجموعاً ۳۴ برج دارد.

کوه طور:علاوه بر آثار فوق الذکر می توان از کوه طور نیز به عنوان یک مکان مقدس در این شهر نام برد.

 

 آثار مسیحی شهر قدس:

در کلیسای مهد یا قیامت در شهر قدس با جاده رنج های مقدس مورد اعتقاد مسیحیان که برگرفته از اندیشه به صلیب کشیده شدن حضرت مسیح(ع) توسط رومیان است، ارتباط دارد. علاوه بر آن دیرها و کلیساهای تاریخی فراوان دیگری نیز در این شهر وجود دارد که مورد احترام مسیحیان است.

معبد سلیمان: افسانه یا حقیقت

معبد سلیمان که یکی از نام های عبری آن بیت یهوه یا خانه خدایان است،حضرت سلیمان علیه السلام معبد بزرگی در شهر اورشلیم (شهر داوود) ساخت که به نام هیکل سلیمان معروف شد.
این معبد بعدا یک بار در سال 587 ق.م. به دست پادشاه بابل «نبوکدنصر» که در منابع اسلامی بختنصر خوانده می شود و بار دیگر در سال 70م. به دست شاهزاده رومی، تیتوس (Titus)، ویران شد.
معبد مذکور تا آن زمان ( به استثنای چند دهه تبعید به بابل در قرن ششم قبل از میلاد و مدت کوتاهی در قرن دوم قبل از میلاد) در اختیار یهودیان بوده است

(یهودیان معتقدند اینمعبد در گوشه جنوبی منطقه ، نزدیک محلی که در حال حاضر مسجد الاقصی در آن مستقر است واقع بوده است)

این معبد به تدریج به دست مسیحیان افتاد و پس از ظهور اسلام، در عصر خلیفه دوم، از طریق صلح به دست مسلمین سپرده شد. مسلمانان ویرانه های هیکل سلیمان را به مسجد باشکوهی تبدیل کردند
منابع تاریخی تأکید دارند که مسجدالاقصی همچون کعبه، مکان مقدسی بوده است که به تدبیر و با الهام الهی بنا شده است. حضرت داوود و پس از او فرزندش حضرت سلیمان(ع) به تجدید بنا و نوسازی آن همت گماردند. 

منابع: روزنامه همشهری

پایگاه تبیان